ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ”Α μπε μπα μπλον του κείθε μπλον” ΠΟΥ ΛΕΓΑΜΕ ΠΑΙΔΙΑ

Η στιχομυθία «Ά μπε, μπα μπλόν, του κείθε μπλόν, ά μπε μπα μπλόν του κείθε μπλόν, μπλήν- μπλόν.» που λέγαμε όταν ήμασταν μικροί προέρχεται από ένα παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν οι Αθηναίοι Παίδες (και όχι μόνο), και ταυτόχρονα γυμνάζονταν στα μετέπειτα αληθινά πολεμικά παιχνίδια.

Ακόμα και τα παιχνίδια των παιδιών στην Αρχαία Ελλάδα είχαν κάποιο σκοπό, κυρίως παιδαγωγικό. Αυτό το συγκεκριμένο παιχνίδι είχε σκοπό στο να προετοιμάζει τους νέους για τον μελλοντικό τους ρόλο ως πολίτες - οπλίτες.

Υπήρχαν λοιπόν δυο αντιπαρατιθέμενες παιδικές ομάδες, που η μια ομάδα έλεγε στην άλλη:

«Απεμπολών, του κείθεν εμβολών !!!…» (επαλαμβανόμενα με ρυθμό, εναλλάξ από την δείθεν επιτιθέμενη ομάδα)

Και τί σήμαιναν ταύτα; « Σε απεμπολώ - δηλαδή σε απωθώ, σε σπρώχνω - πέραν (εκείθεν) εμβολών σε - δηλαδή με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου

ΠΗΓΗ: www.parakseno.gr

ΤΟ ΘΕΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ, ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ

ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΕΚΛΟΓΕΣ.........

   Δεν βλέπω και πολύ κόσμο να χαίρεται όμως. Εκτός από τους πολιτικούς που βρίσκουν την ευκαιρία για να δικαιολογήσουν το μισθό τους, ο υπόλοιπος κόσμος έχει πιο σοβαρά προβλήματα για να ασχοληθεί.

     Κάποτε εκλέγαμε πρόεδρο για ένα καλύτερο μέλλον, γιατί πιστεύαμε ότι κάτι μπορεί να αλλάξει...

Τώρα τι μπορεί να αλλάξει, ποιος μπορεί να δώσει πίσω τη δουλειά σε όλους αυτούς τους άνεργους, τους χιλιάδες οικογενειάρχες που κατάντησαν να ζητιανεύουν για ένα κομμάτι ψωμί; ΠΟΙΟΣ;

Ακούμε καθημερινά για ανάπτυξη, για τις προσπάθειες που δήθεν κάνουν για μια καλύτερη Κύπρο και μέσα μου αναρωτιέμαι αν τελικά νομίζουν ότι μιλούν σε μαλάκες. Θα μου πεις, κάποιοι που τους ακούνε μπορεί να τους πιστεύουν και να οπλίζονται με φλούδες ελπίδες ότι αύριο θα ανακοινώσουν ότι η κρίση πέρασε και όλα θα είναι όπως πριν. Αυτοί ανήκουν σε δυο κατηγορίες ανθρώπων, στους αιθεροβάμονες ή στα κομματόσκυλα. Μπορεί να χρησιμοποιώ σκληρή γλώσσα αλλά στις μέρες που ζούμε μόνο αυτό μας έμεινε....ο θάνατος σου, η ζωή μου

  Πάντα θα υπάρχουν οι ανθρώποι που θα τρέχουν πίσω από τους πολιτικούς, έτοιμοι να πραγματοποιήσουν κάθε τους επιθυμία, περιμένοντας να πάρουν σαν αντάλλαγμα ένα ξεροκόμματο, ένα διορισμό, μια θέση, μια δουλειά και ας δέχονται όλα τα σκατά που τους προσφέρουν για ιδεολογία. Πελάτες σε ένα σύστημα σαθρό και άδικο, από τις καταβολές του. Η ηθική δεν μετρά αρκεί να υπάρχουν τα σωστά ανταλλάγματα για την κάθε μας πράξη.

    Η πρώτη κατηγορία είναι το ίδιο επικίνδυνη για την ίδια την κοινωνία με την δεύτερη κατηγορία. Αυτούς που προηγουμένως ονόμασα αιθεροβάμονες, αν και ο σωστός χαρακτηρισμός που θα ταίριαζε σε αυτή την περίπτωση είναι ανίδεοι. Οι άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται, δεν διαβάζουν, δεν ενημερώνονται και αφήνουν όλα τα πράγματα στην τύχη τους. Η άγνοια είναι πιο επικίνδυνη και από την ίδια την γνώση, είτε αυτή η γνώση είναι σωστή είτε είναι λάθος.

    Η ορθή γνώση των όσων συμβαίνουν γύρω μας, δεν αποτελεί μόνο κάτι επιβεβλημένο αλλά και κάτι που όλοι πρέπει να επιδιώκουμε....η γνώση είναι δύναμη για το λαό και μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να φέρει. Είναι η γνώση που θα μας κάνει να ξεχωρίζουμε ποιοι άνθρωποι είναι φερέφωνα άλλων και ποιοι λένε την αλήθεια. Αν και στην πολιτική η αλήθεια είναι σαν να ψάχνεις να φας καρπούζι το Δεκέμβρη στο Βόρειο Πόλο.

    Τι και αν βγει πρόεδρος ο Αναστασιάδης ή ο Μαλάς ή ο Λιλλήκας....το θέμα δεν είναι ποιος από τους τρεις θα μας σώσει αλλά το πως θα μας σώσει. Είναι η ίδια όψη του ίδιου νομίσματος όσο και αν πασχίζουν να μας πείσουν για το αντίθετο. Το θέμα είναι να αλλάξεις νόμισμα και όχι να πετάς το ίδιο νόμισμα στον αέρα και να έχεις αγωνία για το αποτέλεσμα....είναι σαν να κοροϊδεύουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς και να περιμένουμε κάτι να αλλάξει. Ο Ρήγας σε μια τράπουλα είτε είναι κούπες, είτε είναι σπαθιά πάντα ρήγας θα παραμένει.

   Η αλλαγή θα πρέπει πρώτα να ξεκινήσει από την κοινωνία....ναι....αυτή την κοινωνία της αποχαύνωσης και της παραπληροφόρησης....των χαμηλών αξιών και χωρίς ηθικά στηρίγματα πλέον. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσει η αλλαγή. Από την βάση, τα θεμέλια για να γκρεμίσουμε την κορυφή που έχει βρωμίσει καιρό τώρα.

    Η πολιτική είναι η τέχνη να εξαπατάς τον κόσμο και η γνώση είναι η τέχνη να ξεσκεπάζεις την πολιτική.

To be continued που λαλούν τζαι στην βαρβαρικήν

ΣΥΝΘΗΜΑ

ΚΡΥΨΕ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ

    Αν με μια φράση, θα έπρεπε να χαρακτηρίσουμε την κατάσταση που επικρατεί στο κράτος αυτό στο οποίο ζούμε, θα ήταν αυτή ''κρύψε να περάσουμε''. Και αυτό ισχύει σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, στην κοινωνία, στην πολιτική, στον αθλητισμό, ακόμα και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

    Είναι αυτό που έμαθαν να κάνουν οι πατέρες μας, οι παππούδες μας και όλοι άλλοι πριν από αυτούς, και ως φυσικό επακόλουθο είναι αυτό που κάνουμε και εμείς οι ίδιοι...η νέα γενιά και το ''μέλλον'' αυτού το τόπου. Δεν έχουμε μάθει να διεκδικούμε, να ζητάμε, να απαιτούμε. Παραμένουμε προσκολλημένοι σε ιδεές και απόψεις πεπαλαιωμένες και φοβόμαστε την αλλαγή.

    Ψηφίζουμε τα ίδια κόμματα και τους ίδιους ανθρώπους και επιμένουμε να το κάνουμε με πάθος, έστω και αν πολλοί μέσα μας, ξέρουμε ότι το κάνουμε για όλους τους λάθος λόγους κάθε φορά.

    Κάποτε, διερωτούμε, καλά δεν τους έχετε σιχαθεί; Δεν σας έρχεται μια τάση για εμετό κάθε φορά που τους βλέπετε να μιλάνε; Όταν παίζουν θέατρο μπροστά σας, με τόσο στόμφο και με τόσο πειστικό τρόπο...επαγγελματίες πολιτικοί που είναι έτοιμοι να πάνε κόντρα, ακόμα και με τα έντερα τους για να παραμείνουν αρεστοί στο ακροατήριο τους.

    Μήπως μας αξίζει τελικά να έχουμε αυτό το ζοφερό μέλλον; Μήπως η ίδια η παιδεία μας ως πολίτες δεν μας επιτρέπει για κάτι περισσότερο; Μήπως ζητάμε πολλά για ένα λαό που έμαθε να ''κρύφει μες τα πετσιά του, τζαι να μεν φκάλλει άχνα'';

    Δυστυχώς η παιδεία που μας προσφέρει το ίδιο το σύστημα είναι ισχνή και περιχρή για να καλύψει τα κενά πολιτισμού που μας διακατέχουν από την γέννηση μας. Στηριζόμαστε σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που στόχο έχει την ποσότητα μάθησης και όχι την ποιότητα της μάθησης. Μαθαίνουμε από όλα λίγο και στο τέλος όταν τελικά αποφοιτήσουμε και είμαστε έτοιμοι να εισέλθουμε ως σκεπτόμενοι πολίτες στην κοινωνία, αισθανόμαστε ανεπαρκείς. Χωρίς ουσιαστικές γνώσεις αλλά πάνω από όλα χωρίς διάθεση και δίψα για περαιτέρω μάθηση. Μετά το σχολείο λειτουργούμε ενστικτωδώς και επείδη δεν έχουμε τα εφόδια για να κάνουμε κάτι καινούργιο, δεν έχουμε την δύναμη να αντισταθούμε σε όλα τα λάθος πράγματα που βλέπουμε να γίνονται γύρω μας, συμβιβαζόμαστε και κρύφουμε για μια ζωή.

    Έχουμε διερωτηθεί ποτέ, ότι μήπως το ίδιο το σύστημα μας θέλει φερέφωνα και απλούς στρατιώτες στις επιβουλεύσεις του. Πολίτες χωρίς ουσιαστική άποψη, οι οποίοι μπορούν εύκολα να άγονται και να φέρονται από μια ''κλίκα'' ανθρώπων, που τους κοροϊδεύουν για το δικό τους όφελος;

    Κάθε φορά, στο ίδιο έργο θεατές...μια κοινωνία που καταρρέει με μαθηματική ακρίβεια, πολίτες που είναι δυσαρεστημένοι με τις συνθήκες που έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά, ένα κράτος χωρίς ίχνος πολιτισμού, δημοκρατικών διαδικασιών, αξιοκρατικών κριτηρίων...κοινωνία που στηρίζεται στην κομπίνα, το μέσον, την αδικία σε όλες τις εκφάνσεις και όλοι εμείς που τα ανεχόμαστε γιατί αδυνατούμε να κάνουμε την ανατροπή...φοβόμαστε τον αγώνα και αλλοτριωνόμαστε καθημερινά με ότι μας παρουσιάζουν τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης και αποβλάκωσης, που σημειωτέον είναι τα πρώτα που στηρίζουν αυτό το εξάμβλωμα που ονομάζουμε κράτος.

    Δεν θέλω να προσβάλω κανένα, έστω και αν χρησιμοποιώ σκληρη γλώσσα...δίνω απλά τροφή για σκέψη σε όσους έχουν τη δύναμη να δούνε την αλήθεια κατάμματα...ο νοών νοείτω

ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ....

Μόνο αίσχος και αγανάκτηση, θα μπορούσε να νιώσει κάποιος συνειδητοποιημένος συμπολίτης μας αν έβλεπε το έγκλημα που συντελεί ο Δήμος Λευκωσίας αλλά και όλοι οι άλλοι φορείς που είναι υπεύθυνοι για την ''ανάπτυξη'' αυτού του τόπου.

Όταν κόβεις δέντρα για να βάλεις στην θέση τους μπέτον δεν είναι ανάπτυξη κύριοι, είναι έγκλημα...δεν μας πάει μπροστά σαν κοινωνια αλλά μας πάει πολύ πίσω σαν ανθρώπους. Αυτά τα δέντρα είναι η ιστορία αυτού του τόπου και αποτελούσαν για χρόνια ολόκληρα αναπόσπαστο κομμάτι της εικόνας της πόλης μας και μέρος της ζωής των ανθρώπων της. Το να βγάλετε μερικές ρίζες από την γη, όπως εσείς σκέφτεστε, και αν κατασκευάσετε αυτό το έκτρωμα που ονομάζεται ''νέα'' πλατεία Ελευθερίας, δεν αποτελεί για μας τους απλούς πολίτες αυτής της πόλης εκσυγχρονισμός αλλά πισωγύρισμα κύριοι εγκέφαλοι και ''οραματιστές'' του αύριο.

Αν είναι έτσι που οραματίζεστε το μέλλον μας, να το ξεχάσετε, γιατί και εμείς μετά θα οραματιστούμε ένα μέλλον χωρίς εσάς μέσα....

Ακολουθούν φωτογραφίες....

ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΣΤΟ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΥ

Ένα βίντεο που όλοι πρέπει να δούμε...η ζωή μέσα από τα κλικ μιας φωτογραφικής...η ζωή και ο θάνατος με ένα εκατοστό του δευτερολέπτου διαφορά...όσο διαρκεί το πάτημα ενός κουμπιού στη φωτογραφική μηχανή...ο πόλεμος δεν ήταν ποτέ ένα παιχνίδι, όσο και αν μερικοί που μόνο άνθρωποι δεν μπορεί να λέγονται, παίζουν με τις ζωές ολόκληρων λαών σαν να πρόκειται για επιτραπέζιο...

ΜΟΝΟ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΣΥΛΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΟΠΟ...

Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι πολιτικός....

    Δεν μπόρω να καταλάβω αν μερικοί συνάνθρωποί μας, του είδους homo sapiens politicus, νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με την νοημοσύνη μας και εμείς να το επιτρέπουμε. Φυσικά δεν ξέρω αν φταίνε αυτοί που μας θεωρούν ηλίθιους ή φταίμε εμείς που δεν πέρνουμε μια βρεγμένη σανίδα και να τους πάρουμε στο κατόπι.

    Θα ήθελα μια απάντηση στο ερώτημα: Αν οι πολιτικοί μπορούν να αποφασίζουν και να πράττουν ότι τους κατέβει στο κεφάλι τους και να βρίσκονται πάντα στο απυρόβλητο. Αν μπορούν να κάνουν ότι μαλακία θεωρήσουν αυτοί σωστή και μετά να μην φέρουν ούτε μία ευθύνη για τις πράξεις τους.

    Η απάντηση δεν είναι ρητορική, η απάντηση είναι ΟΧΙ κύριοι. Η τιμωρία θα πρέπει να είναι διπλά πιο σκληρή και παραδειγματική για όλους τους πολιτικούς που διαπράττουν λάθη και μάλιστα λάθη εις βάρος του ίδιου τους του λαού. Ο πολιτικός κύριοι είναι λειτούργημα (λέμε τώρα), και οι πολιτικοί αφού είναι αιρετά όργανα που εκλέγονται απο τον λαό, θα πρέπει να μεριμνούν μόνο για το καλό της κοινωνίας (λέμε τώρα). Οι πράξεις και οι αποφάσεις τους θα πρέπει να ελέγχονται και όσοι είναι ανεπαρκείς στα καθήκοντα τους ή διαπράττουν εσκεμμένα πλημμελήματα να διώκονται για αυτά.

    Ο κάθε πολιτικός, δεν έχει μόνο πολιτική ευθύνη για τις πράξεις του (παραιτούμαι, εξαφανίζομαι σαν τον φαντομά, κάθομαι για λίγο καιρό σπιτάκι μου, λεφτάκια δόξα σοι ο θεός έχουμε αλλιώς τι σκατά πολιτικοί θα είμασταν, και αφού ξεχαστεί το συμβάν, τσούπ πάλι πίσω καινούργιος, ούτε γάτα ούτε ζημιά). Αυτό θα πει με λίγα λόγια πολιτική ευθύνη, είναι η ευθύνη που αναλαμβάνει ένας ψεύτης ή ένας υποκριτής για τις πράξεις του. Έχει και νομική ευθύνη. Νομική ευθύνη απέναντι στους νόμους του κράτους που ορκίστηκε να υπηρετεί. Νομική ευθύνη για όλα τα λάθη που έκανε ή όσα έπρεπε να κάνει και δεν έκανε και που είχαν αρνητικά αποτέλεσμα για τον ίδιο του το λαό. Στην προκείμενη περίπτωση το θάνατο αθώων ανθρώπων και στον μαρασμό των οικογενειών τους, που ακόμα έξι μήνες μετά ζητούν δικαίωση. Για την απώλεια άψυχων αγαθών δεν αξίζει να αναφερθώ, όπως η καταβαράρθρωση της οικονομίας της χώρας μας, οι υλικές καταστροφές και όλα όσα ακολούθησαν της καταστροφής. Η ζωή είναι ανεκτίμητο αγαθό και δεν αντιπαραβάλλεται με όλα τα χρυσάφια του κόσμου.

    Για αυτούς τους νεκρούς, αλλά και για εκανοντάδες ακόμα άλλους (ας μην ξεχνάμε τη τραγωδία του ''Ήλιος'', αλλά και τα τόσα ατυχήματα, εργατικά ή οδικά) που ξεκάθαρη ευθύνη φέρουν οι λανθασμένες ή υστερόβουλες αποφάσεις κάποιων πολιτικών κεφαλιών ποιός τελικά θα πληρώσει; Μήπως οι οικογένειες των θυμάτων; Ποιός θα φανεί Άνθρωπος μια φορά και θα πάρει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί;

    Όταν πρόκειται για ψήφους, το κάθε κόμμα και ο κάθε πολιτικός τρέχει να διαδώσει και να βοηθήσει στο να λάμψει η αλήθεια. Όταν πρόκειται όμως για ευθύνες και κυρίως όταν αυτές οι ευθύνες πρόκειται να οδηγήσουν ένα πολιτικό στα έδρανα του δικαστηρίου ως κατηγορούμενο, τότε ο ένας τρέχει να καλύψει τον κώλο του άλλου γιατί ξέρουν ότι σήμερα είναι η ώρα για τον ένα, αύριο θα είναι η ώρα της αλήθειας για κάποιον άλλο. Σε καλύπτω σήμερα για να με καλύψεις αύριο έσυ εμένα. Τουμπεκί ψιλοκομμένο για να μην χαλάσει η πιάτσα. Το κάνουμε γαργάρα γιατί η πολιτική είναι ένα επάγγελμα που μας παρέχει πλούτο, δόξα, καλοπέραση και πάνω από όλα ασφάλεια (ατιμωρησία θα έλεγα εγώ). 

    Η ηθική πάει περίπατο για χάρη του συμφέροντος. Εσύ θα το επέτρεπες αυτό; Θα αποσιωπούσες ποτέ ένα έγκλημα που διαπράχθηκε μπροστά σου; Δεν χρειάζεται απάντηση νομιζω για όσους θέλουν να λέγονται ανθρώποι που λειτουργούν με αρχές και ιδανικά και όχι ζώα του χειρίστου είδους με μόνο ένστικτο, αυτό της επιβίωσης.

    Επαγγελματίες πολιτικοί, που μας κυβερνούν παθητικά για ένα καλύτερο δικό τους μέλλον. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε....