Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι πολιτικός....
Δεν μπόρω να καταλάβω αν μερικοί συνάνθρωποί μας, του είδους homo sapiens politicus, νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν με την νοημοσύνη μας και εμείς να το επιτρέπουμε. Φυσικά δεν ξέρω αν φταίνε αυτοί που μας θεωρούν ηλίθιους ή φταίμε εμείς που δεν πέρνουμε μια βρεγμένη σανίδα και να τους πάρουμε στο κατόπι.
Θα ήθελα μια απάντηση στο ερώτημα: Αν οι πολιτικοί μπορούν να αποφασίζουν και να πράττουν ότι τους κατέβει στο κεφάλι τους και να βρίσκονται πάντα στο απυρόβλητο. Αν μπορούν να κάνουν ότι μαλακία θεωρήσουν αυτοί σωστή και μετά να μην φέρουν ούτε μία ευθύνη για τις πράξεις τους.
Η απάντηση δεν είναι ρητορική, η απάντηση είναι ΟΧΙ κύριοι. Η τιμωρία θα πρέπει να είναι διπλά πιο σκληρή και παραδειγματική για όλους τους πολιτικούς που διαπράττουν λάθη και μάλιστα λάθη εις βάρος του ίδιου τους του λαού. Ο πολιτικός κύριοι είναι λειτούργημα (λέμε τώρα), και οι πολιτικοί αφού είναι αιρετά όργανα που εκλέγονται απο τον λαό, θα πρέπει να μεριμνούν μόνο για το καλό της κοινωνίας (λέμε τώρα). Οι πράξεις και οι αποφάσεις τους θα πρέπει να ελέγχονται και όσοι είναι ανεπαρκείς στα καθήκοντα τους ή διαπράττουν εσκεμμένα πλημμελήματα να διώκονται για αυτά.
Ο κάθε πολιτικός, δεν έχει μόνο πολιτική ευθύνη για τις πράξεις του (παραιτούμαι, εξαφανίζομαι σαν τον φαντομά, κάθομαι για λίγο καιρό σπιτάκι μου, λεφτάκια δόξα σοι ο θεός έχουμε αλλιώς τι σκατά πολιτικοί θα είμασταν, και αφού ξεχαστεί το συμβάν, τσούπ πάλι πίσω καινούργιος, ούτε γάτα ούτε ζημιά). Αυτό θα πει με λίγα λόγια πολιτική ευθύνη, είναι η ευθύνη που αναλαμβάνει ένας ψεύτης ή ένας υποκριτής για τις πράξεις του. Έχει και νομική ευθύνη. Νομική ευθύνη απέναντι στους νόμους του κράτους που ορκίστηκε να υπηρετεί. Νομική ευθύνη για όλα τα λάθη που έκανε ή όσα έπρεπε να κάνει και δεν έκανε και που είχαν αρνητικά αποτέλεσμα για τον ίδιο του το λαό. Στην προκείμενη περίπτωση το θάνατο αθώων ανθρώπων και στον μαρασμό των οικογενειών τους, που ακόμα έξι μήνες μετά ζητούν δικαίωση. Για την απώλεια άψυχων αγαθών δεν αξίζει να αναφερθώ, όπως η καταβαράρθρωση της οικονομίας της χώρας μας, οι υλικές καταστροφές και όλα όσα ακολούθησαν της καταστροφής. Η ζωή είναι ανεκτίμητο αγαθό και δεν αντιπαραβάλλεται με όλα τα χρυσάφια του κόσμου.
Για αυτούς τους νεκρούς, αλλά και για εκανοντάδες ακόμα άλλους (ας μην ξεχνάμε τη τραγωδία του ''Ήλιος'', αλλά και τα τόσα ατυχήματα, εργατικά ή οδικά) που ξεκάθαρη ευθύνη φέρουν οι λανθασμένες ή υστερόβουλες αποφάσεις κάποιων πολιτικών κεφαλιών ποιός τελικά θα πληρώσει; Μήπως οι οικογένειες των θυμάτων; Ποιός θα φανεί Άνθρωπος μια φορά και θα πάρει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί;
Όταν πρόκειται για ψήφους, το κάθε κόμμα και ο κάθε πολιτικός τρέχει να διαδώσει και να βοηθήσει στο να λάμψει η αλήθεια. Όταν πρόκειται όμως για ευθύνες και κυρίως όταν αυτές οι ευθύνες πρόκειται να οδηγήσουν ένα πολιτικό στα έδρανα του δικαστηρίου ως κατηγορούμενο, τότε ο ένας τρέχει να καλύψει τον κώλο του άλλου γιατί ξέρουν ότι σήμερα είναι η ώρα για τον ένα, αύριο θα είναι η ώρα της αλήθειας για κάποιον άλλο. Σε καλύπτω σήμερα για να με καλύψεις αύριο έσυ εμένα. Τουμπεκί ψιλοκομμένο για να μην χαλάσει η πιάτσα. Το κάνουμε γαργάρα γιατί η πολιτική είναι ένα επάγγελμα που μας παρέχει πλούτο, δόξα, καλοπέραση και πάνω από όλα ασφάλεια (ατιμωρησία θα έλεγα εγώ).
Η ηθική πάει περίπατο για χάρη του συμφέροντος. Εσύ θα το επέτρεπες αυτό; Θα αποσιωπούσες ποτέ ένα έγκλημα που διαπράχθηκε μπροστά σου; Δεν χρειάζεται απάντηση νομιζω για όσους θέλουν να λέγονται ανθρώποι που λειτουργούν με αρχές και ιδανικά και όχι ζώα του χειρίστου είδους με μόνο ένστικτο, αυτό της επιβίωσης.
Επαγγελματίες πολιτικοί, που μας κυβερνούν παθητικά για ένα καλύτερο δικό τους μέλλον. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε....
