Παρόλο που τα συμπαθητικά τετράποδα δεν μας φταίνε σε τίποτα για να τα πέρνουμε ως αρνητικό παράδειγμα, εντούτοις αυτή η έκφραση θα ταίριαζε σε πολλούς συμπολίτες μας οι οποίοι έχουν ανάγει την γαϊδουριά και την αναισθησία σε επάγγελμα. Και εξηγώ...
Το ότι πολλοί συμπολίτες μας, που μάλλον δεν τους αξίζει καν να τους αποκαλούμε έτσι παρκάρουν παράνομα και ειδικά σε χώρους στάθμευσης αναπήρων είναι γνωστό σε όλους. Ένα ποσοστό το κάνει συστηματικά και επανειλημμένως και δυστυχώς σχεδόν κανείς δεν τους εμποδίζει ή δεν δείχνει την διάθεση να τους εναντιωθεί. Απλά οι περισσότεροι από εμάς λέμε από μέσα μας, "Μα πόσο γάρος είσαι;" και μετά συνεχίζουμε τον δρόμο μας.
Όμως και οι θεσμοί της πολιτείας δεν είναι ούτε αυστηροί αλλά ούτε και επαρκείς για να καταπολεμήσουν το φαινόμενο. Η Δημοτική Αστυνομία είναι ανύπαρκτη στην χώρα μας και η ίδια η αστυνομική δύναμη ανεπαρκής αλλά και χωρίς τα κατάλληλα μέσα για να λάβει τα σωστά μέτρα για να περιορίσει έστω το φαινόμενο.
Την Τρίτη του Πάσχα το πρωι έτυχε να βρίσκομαι στην πόλη της Πάφου και να προσπαθώ να βρω χώρο στάθμευσης στο δημοτικό χωρο στάθμευσης κοντά στο κάστρο. Δυστυχώς ενώ υπάρχαν αρκετές θέσεις στο εν λόγω χώρο, οι περισσότερες ήταν πιασμένες από ασυνείδητούς, για να μην τους χαρακτηρίσω και αναίσθητους, οι οποίοι σταθμεύοντας το αυτοκίνητο τους με τέτοιο τρόπο καταλάμβαναν δύο θέσεις αντί για μία. Φυσικά αυτό δεν θα με τσάντιζε τόσο αν ήταν κάτι το μεμονωμένο. Πολλοί εκείνη την μέρα ακολούθησαν την ίδια τακτική, που με έκανε να αναρωτηθώ αν έχουμε χάσει πλέον την αίσθηση του ότι ζούμε σε μια κοινωνία πολιτισμένων ανθρώπων και ο εγωισμός μας, μας έχει κυριεύσει ολοκληρωτικά. Σταματώ όπου θέλω και δεν σκέφτομαι τους συνανθρώπους μου.
Είναι λοιπόν φαινόμενο της εποχής μας ή είναι στην φύσης μας διαχρονικά. Εγώ θα έλεγα ότι ο εγωϊσμός είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης, ο οποίος συντηρεί το ένστικτο της επιβίωσης και έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην ανάπτυξη του ανθρώπου την περίοδο πριν την ένταξη του στο κοινωνικό σύνολο, αλλά και στην συνέχεια, σε μια πιο μετριασμένη μορφή βοήθησε τον άνθρωπο ώστε να αναπτύξει τις ατομικές του δεξιότητες μέσα στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Οι ρυθμοί της κοινωνίας σήμερα όμως και η διαμόρφωσης της σε ένα χώρο όπου ισχυεί ως επί το πλείστον η φράση "ο θάνατός σου, η ζωή μου", μας έχει μετατρέψει σε ανθρώπους χωρίς συναίσθημα, όπου λειτουργούμε περισσότερο αυθόρμητα, χωρίς δεύθερη σκέψη και αυτοσυγκράτηση. Κάνουμε πράξεις που δεν μας ενδιαφέρει αν θα έχουν κάποιο αρνητικό αντίκτυπο στους άλλους αρκεί εμεις να κάνουμε αυτό που θέλουμε πιο γρήγορα. Είναι η περίοδος της ταχύτητας και οι στροφές που πέρνει η ζωής μας, μας οδηγούν σε μια δίνη χωρίς αυτοέλεγχο και αυτοσυγκράτηση.
Το μόνο που χρειάζεται είναι απλά να σταματήσουμε για ένα λεπτό, να σκεφτούμε μια πράξη που πάμε να κάνουμε και να φανταστούμε μέσα από τα μάτια των συνανθρώπων μας πως θα έβλεπαν αυτή την πράξη. Ας δώσουμε στην ζωή μας λίγο χρόνο για σκέψη, ένα λεπτό για περισυλλογή και ο κόσμος θα γίνει σίγουρα πιο όμορφος και ιδανικός για όλους. Η σκέψη δίνει δύναμη και η δύναμη φωνή στο συναίσθημα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου