Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ Ή ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ;

   Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας αυτού του πολύπαθου τόπου και ίσως όλοι μας δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμα. Η κοινωνία εξελίσσεται και μεταβάλλεται πολλές φορές ανάλογα με τα γεγονότα τα οποία βιώνει και τις προοπτικές που διαφαίνονται κάθε φορά στον ορίζοντα. Νιώθω ότι ζούμε σε μια κοινωνία με χίλια διαφορετικά πρόσωπα, μια κοινωνία που ζει εγκλωβισμένη ανάμεσα σε ενα μαρτυρικό αλλά και εγκληματικά μυστικοπαθές παρελθόν, σε ενα παρόν που εμένα προσωπικά με τρομάζει και σε ένα μέλλον ακατάληπτα αβέβαιο αλλά και όπως διαφαίνεται και δυσοίωνο.
  Είχαμε μάθει τις τελευταίες δεκαετίες να ζούμε σε ένα κράτος γραφειοκρατικό, με δαιδαλώδεις διαδικασίες σε όλους ανεξαιρέτος τους τομείς λειτουργίας του και με μια νοοτροπία ωχαδελφισμού και ανευθυνότητας των υπευθύνων. Για ότι θετικό συνέβαινε σε αυτό το τόπο όλοι προσπαθούσαν να οικειοποιηθούν την επιτυχία για προσωπικά οφέλη, όμως για οτιδήποτε αρνητικό συνέβαινε, υπήρχε πάντοτε μια προσπάθεια αποποίησης ευθυνών, απόκρυψης των πραγματικών γεγονότων και ατιμωρησίας των ενόχων. Μακριά απ΄ τον κω.... μας και ότι νανε, όπως λένε χαρακτηριστικά και στην Ελλάδα. Η ανευθυνότητα στον μέγιστο βαθμό και η εγκληματική αμέλεια να αποτελεί βασικό στοιχείο στην διαμορφωμένη αντίληψη όλων μας. Η φράση "κρύψε να περάσουμε" είναι συνυφασμένη με το DNA μας ως λαού, αιώνες τώρα.
  Όταν έγινε όμως τελικά το κακό όλοι μείναμε αποσβολωμένοι, δεν ξέραμε πως να αντι- δράσουμε.....Είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα στην Κύπρο; Είναι δυνατόν να έχουμε νεκρούς από αεροπορικά δυστυχήματα και από εκρήξεις τεραστίων διαστάσεων.....Αυτά συμβαίνουν αλλού, ΟΧΙ εδώ. Σαν και εμείς δεν είμαστε κοινοί άνθρωποι, δεν συμβαίνουν σε εμάς ότι συμβαίνει και στον υπόλοιπο κόσμο. Όταν δεν λαμβάνεις μέτρα και αδιαφορείς, κάποτε θα το πληρώσεις. Μπορείς να θάψεις μια βόμβα βαθιά μέσα στο χώμα και να εθελοτυφλείς ότι δεν υπάρχει, όμως μια μέρα είτε το θέλεις είτε όχι θα σκάσει και θα προκαλέσει τον όλεθρο και την καταστροφή.
   Αυτό πάθαμε και εμείς, βλέπαμε τον κίνδυνο της επερχόμενης καταστροφής αλλά κανένας δεν έπερνε το βάρος της ευθύνης για να το αποτρέψει. Ξέραμε τις πιθανότητες αλλά νομίζαμε ότι θα την βγάλουμε καθαρή. Αφήναμε το καιρό να περάσει για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, πολιτικοί, στρατιωτικοί και όλοι όσοι αποσιωπούσαν το θέμα για το ¨καλό¨ της πατρίδας μας.
   Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΟΜΩΣ ΕΓΙΝΕ. Δεν μπορούμε να φέρουμε πίσω τους νεκρούς, ούτε να αλλάξουμε τα γεγονότα. Όμως για ακόμα μια φορά κανένας δεν καταδικάστηκε, κανένας δεν πήγε φυλακή, κανένας δεν ζήτησε έστω μια αληθινή συγνώμη, μέσα από την καρδία του. Πάλι θα αναλάβουν οι επιτροπές να βρούν τι πήγε λάθος και πάλι θα μας κοροιδεύουν ότι ψάχνουν να βρούν τον ένοχο. Δυστυχώς ο ένοχος δεν θα βρεθεί ποτέ.
   Σε αυτή την χώρα, ο στρουθοκαμιλισμός δεν έχει όρια. Βάζουμε τον φονιά να αποφασίσει αν είναι ένοχος ή αθώος και περιμένουμε με αγωνία να βγεί η απόφαση μετά απο χρόνια διεργασιών. Ένας λαός χωρίς σωτηρία θα έλεγα εγω.
   Όλοι είμαστε ένοχοι για το έγκλημα που έχει γίνει. ΟΛΟΙ ανεξερέτος. Ένοχοι αυτοί που το γνώριζαν και δεν έκαναν τίποτα, ένοχοι αυτοί που το υποπτεύονταν και δεν μίλησαν, ένοχοι και όλοι εμείς που ενώ τους ξέραμε ότι είναι ανίκανοι τους αφήσαμε να μας κοροιδεύουν τόσο καιρό. Και δεν αναφέρομαι σε καμιά πολιτική παράταξη, όλοι ήταν υπεύθυνοι αλλά και όλοι τόσο εγκληματικά ανεύθυνοι.
   Είμαστε μια κοινωνία που μεταφέρει από γενιά σε γενιά αντιλήψεις και ιδανικά που συγκρούονται μεταξύ τους. Όλοι ξέρουν ότι πρέπει να αντιδράσουν αλλά λίγοι το κάνουν, όλοι ξέρουν ότι πρέπει να γίνουν δραματικές αλλάγες αλλά κανείς δεν πέρνει την απόφασει. Ποιός θα δεχτεί να χάσει τα κεκτημένα του για το καλό των άλλων; Όλοι θέλουμε την αλλαγή, αλλά μια αλλαγή που δεν θα χρειαστεί να χάσουμε κάτι δικό μας για να συντελεστεί. Ο εγωισμός μας είναι πιο ισχυρός από την θέληση μας για κοινωνική μεταρρύθμιση. Είμαστε ένας λαός του show και του status όπως θα λέγαμε και αγγλιστί. Ένας λαός που αγανακτεί δύσκολα και ξεχνά πολύ εύκολα. Ένας λαός με μεγάλη ιστορία αλλά με πολύ σύντομο μέλλον αν συνεχίσουμε με τις ίδιες αντιλήψεις.
   Η κοινωνίας μας αλλάξει, προχωρά μπροστά και οι εξελίξεις τρέχουν καθημερινά. Ο κόσμος εξελίσσεται και τα δεδομένα δεν είναι ποτέ πραγματικά δεδομένα. Η επιτυχία και η καταστροφή είναι προιόντα γνώσεις, πρόληψης και τύχης. Αν είμαστε προετοιμασμένοι για τους κινδύνους τότε η καταστροφή δύσκολα θα έρθει.
    Τώρα είναι η ευκαιρία μας, ή θα αφήσουμε τον μέλλον μας στα χέρια άλλων και η τύχη θα δείξει τι θα γίνει ή μέσα από την γνώση και την επιθυμία για αλλαγή θα καθορίσουμε και θα διαμορφώσουμε ξεκάθαρα ένα μέλλον καλύτερο για εμάς και τα παιδιά μας.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου