Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΔΕΔΟΜΕΝΗ

   Η Δημοκρατία ως πολίτευμα, τουλάχιστον αυτή η δυτικού τύπου Δημοκρατία που έχει επικρατήσει στις μέρες μας, μέχρι και πριν μερικά χρόνια δεν ήταν καν δεδομένη και αποτυπωμένη στο μυαλό των περισσοτέρων λαών ως το ιδανικό πολίτευμα για μια κοινωνία. Και εξηγώ.....

   Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα όπου και η Δημοκρατία ως πολίτευμα άρχισε να είναι συνώνυμο ενός πολιτεύματος συνυφασμένου με την ιδέα της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης των λαών να επιλέγουν αυτόβουλα τα άτομα που θα τους κυβερνούν, υπήρξαν και οι πρώτες αντιπαραθέσεις και μαξικές συρράξεις λαών και εθνών στο όνομα αυτό της Δημοκρατίας έναντι στα ήδη επικρατώντα καθεστώτα όπου μερικά μετρούσαν αιώνες εφαρμογής και είχαν γίνει ένα με τις παραδόσεις και τα πιστεύω πολλών λαών όπως για παράδειγμα η Ολιγαρχία και η Βασιλεία και άλλα όπου έδιναν τα πρώτα δείγματα γραφής και προσπαθούσαν και αυτά να επιβληθούν στην συνείδηση κάποιων λάων ως τα ιδανικά πολιτεύματα όπως ήταν ο Κομμουνισμός στην πιο πρώιμη μορφή του επηρεασμένος από τις ιδεές του Μαρξ για την ισότητα των λαών και κατ' επέκταση των ανθρώπων μεταξύ τους,

   Αν και παλαιότερα υπήρξαν πολεμικές αντιπαραθέσεις στο όνομα της ελευθερίας και της αντίδρασης των λαών απέναντι στους ελέω θεού κυβερνώντες τους όπως ήταν η Γαλλική Επανάσταση ή οι προσπάθειες των Άγγλων για μια μορφή Βασιλευομένης Δημοκρατίας εντούτοις οι πιο κρίσιμη καμπή στον αγώνα για την επικράτηση της Δημοκρατίας ως το ιδανικό πολίτευμα σε ένα παγκόσμιο επίπεδο έγινε κυριώς με τους δύο παγκόσμιους πολέμους που διεξήχθησαν στις αρχές του 20ου αιώνα και οι οποίοι επηρέασαν σχεδόν όλα τα κράτη τις περιόδου εκείνης και οι επιπτώσεις τους είχαν αντίκτυπο για πολλά χρόνια μετά το τέλος τους και διαμόρφωσαν στην συνείδηση των ανθρώπων την ανάγκη για ένα κόσμο που να βασίζεται στον σεβασμό των ανθρωπίνων ελευθεριών και στη δυνατότητα για ίσες ευκαιρίες σε μια φιλελεύθερη κοινωνία.

   Στο Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο εκτός της προσπάθειας των εθνών για επικράτηση και τον έλεγχο της παραγωγής των πρώτων υλών, ήταν παράλληλα και ένας πόλεμος μεταξύ λαών που εφάρμοζαν στα πρώτα στάδια της μια πρώιμη μορφή Δημοκρατίας (Γαλλία, Αγγλία) και των λαών με τα λεγόμενα αυτοκρατορικά καθεστώτα (Αυστροουγγαρία, Γερμανία, Οθωμανική αυτοκρατορία). Η Ρωσία αν και με αυτοκρατορικό πολίτευμα, στην αρχή τάχθηκε για τους δικούς της λόγους και συμφέροντα στο πλευρό των Αγγλο-Γάλλων, παρ' όλα αυτά μετά την επηκράτηση του Κομμουνισμού και την πτώση του αυτοκράτορα, μετέβαλε την στάση της και προσπάθησε να τηρήσει ουδετερότητα. Μετά το τέλος του, είχαμε την πρώτη νίκη της δημοκρατίας έναντι των εχθρών της και την δειλή εφαρμογή της και σε άλλες χώρες ανα τον κόσμο.

   Η μεγάλη ανατροπή έγινε με το ξέσπασμα, λίγα χρόνια αργότερα, του δεύτερου μεγάλου πολέμου, όπου τα τρία επικρατώντα πολιτεύματα τότε, η Δημοκρατία, ο Ναζισμός (μαζί με τον Φασισμό στην Ιταλία) και ο Κομμουνισμός συγκρούστηκαν μεταξύ τους. Η αναγκαία συμμαχία των δύο για τον αφανισμό του τρίτου έγινε τελικά μεταξύ των Δημοκρατικών καθεστώτων και των Κομμουνιστικών και έτσι η συνεχιζόμενη απειλή του Ναζισμού εξέλειψε οριστικά.

  Ακόμα και τότε όμως η απειλή για τα δημοκρατικά καθεστώτα δεν είχε εκλείψει. Το δίπολο Δημοκρατίας - Κομμουνισμού ήταν αυτό που οδήγησε τον κόσμο στα μαύρα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των δυο ήταν πασιφανής και ο αγώνας για επιβίωση και επικράτηση διήρκησε σχεδόν πενήντα χρόνια Οι εμφύλιοι πολέμοι ήταν συχνό φαινόμενο την ταραγμένη εκείνη περίοδο και η ανηλεής ατμόσφαιρα που επικρατούσε σκόρπιζε τον τρόμο και την αβεβαιότητα παντου.
  Σήμερα όλοι εμείς του θεωρητικά Δυτικού Κόσμου θεωρούμε την Δημοκρατία ως αναφαίρετο δικαίωμα μας και τις ελευθερίες που πηγάζουν από αυτήν ως προαιώνια κληρονομιά μας που δεν αποδέχεται αμφισβήτησης. Ξεχνάμε ότι η Δημοκρατία καταχτήθηκε με αιματοκυλησμένους αγώνες και η διαφύλαξής της είναι υποχρέωση όλων μας. Η ελευθερία βούλησης αλλά και έκφρασης θα πρέπει να είναι το πρωτέυον μας μέλημα. Η ελευθερία ως αγαθό που αξίζει να διαφυλαχθεί από κάθε πιθανό εχθρό, εξωτερικό ή εσωτερικό του κράτους και κυρίως από όσους μας επιβουλεύονται και προσπαθούν με χίλιους δυο τρόπους και τεχνάσματα να αποπροσανατολίσουν τον λαό από την διεκδίκηση των δικαιωμάτων και της επιλογής του να γνωρίζει εκ των προτέρων την αλήθεια για το μέλλον, τις υποχρεώσεις του απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και τις καταστάσεις που θα πρόκειται να αντιμετωπίσει.
   Η Δημοκρατία πάνω από όλα είναι μια συλλογική προσπάθεια της ίδιας της κοινωνίας για αυτοέλεγχο και ανάπτυξη, στα πλαίσια ενός συνειδητοποιημένου και ενημερωμένου συνόλου ανθρώπων, οι οποίοι στοχάζονται ελεύθερα, εκφράζονται ελεύθερα και δημιουργούν ελεύθερα. Η Δημοκρατία στο πλαίσιο μιας κοινωνίας ή ενός συνόλου ανθρώπων, οι οποίοι άγονται και φέρονται από τυχοδιώκτες και αιθεροβάμονες είναι καταδικασμένη στην παρακμή, την μιζέρια και τον ωχαδελφισμό.
  Άρα η Δημοκρατία ποτέ μα ποτέ δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η δημιουργία συλλογικής συνείδησης για τα θετικά που μας προσφέρει η Δημοκρατία, η συνεχής ενημέρωση και συνάμα η γνώση των υποχρεώσεων αλλά και των δικαιωμάτων μας είναι το βασικό συστατικό για μια κοινωνία ώστε να επιβιώσει και να απολαμβάνει τα αγαθά της προσπάθειας αυτής, Η αποστασιοποίηση από το κοινωνικό γίγνεσθαι και η αδιαφορία είναι αυτά που οδηγούν τελικά στον μαρασμό και επιτρέπουν σε πολλούς συμφεροντολόγους μνηστέρες να απομιζούν αλόγιστα τους καρπούς των κόπων όλων μας.
   Διεκδίκηση σήμερα σημαίνει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.  Το φως του αύριο ανάβει πάντα από τις σπίθες του παρόντος.