ΠΩΣ ΝΑ ΣΩΠΑΣΩ ΜΕΣΑ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Πως να σώπασω μέσα μου, την ομορφιά του κόσμου,
ο ουρανός δικός μου, κι θάλασσα στα μέτρα μου....

Απόσπασμα από το τραγούδι του αξέχαστου Νίκου Ξυλούρη "Πώς να σωπάσω"

   Ο αισθητός κόσμος γύρω μας μπορεί να είναι απο μόνος του ένα θαύμα, και η φύση έχει το χάρισμα να μας ανατριχιάζει κάθε φορά με τις ομορφιές της και το αισθητικό της κάλλος. Όμως εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουμε καταφέρει να κάνουμε αυτό τον κόσμο απίστευτα τρομακτικό και αποκρουστικό.   

   Η κακία που πηγάζει εκ φύσεως από μέσα μας και η αντιμετώπιση των μεταξύ μας σχέσεων, έχουν μετατρέψει αυτό το πλανήτη σε ένα πλανήτη που το αίμα ρέει καθημερινά.

   Οι νόμοι της φύσης υπαγορεύουν στα υπόλοιπα όντα ότι θα σκοτώνουν για την επιβίωση τους και μόνο. Κανένα ζώο δεν σκοτώνει για ευχαρίστηση, κανένα ζώο δεν σκοτώνει ή δεν τρέφεται περισσότερο από ότι προστάζει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης του. Όλα στην φύση λειτουργούν με μέτρο και προδιαγεγραμμένους κανόνες.

   Κανένα ζωό δεν αντιβαίνει τους νόμους της φύσης του, κανένα παρα μόνο Ένα....ο άνθρωπος. Το πιο επικίνδυνο από όλα τα όντα που έχουν ζήσει σε αυτό τον πλανήτη και οπλισμένος εκ φύσεως με ένα πολυ ισχυρό όπλο.....το μυαλό. Το μυαλό που μπορεί να δημιουργήσει τα πιο όμορφα πράγματα γύρω μας και να μας οδηγησει στα πιο απίστευτα συναισθήματα αλλά και να συμβάλει ταυτόχρονα στην δημιουργία του κακού, του ολέθρου και της καταστροφής.

   Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης γεννά στον άνθρωπο του αίσθημα του εγωισμού, ο εγωισμός γεννά τις προσωπικές φιλοδοξίες και απομονώνει τον ίδιο τον άνθρωπο κυρίως συναισθηματικά από το σύνολο των ανθρώπων γύρω του. Δημιουργεί εμμονές που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και ένα καθημερινό, μέσο άνθρωπο στην καταστροφή.

   Η ομορφιά του κόσμου έγκειται στο ότι η φύση λειτουργεί αυτόνομα, σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, και έτσι λειτουργούσε από τις απαρχές αυτού του κόσμου. Ο μόνος που μπορεί να χαλάσει αυτήν την αρμονία είναι ο άνθρωπος και οι παραμβάσεις του που κάνει, ηθελημένα ή μη στο περιβάλλον και στην φύση κατεπέκταση γύρω του. Η απληστία και ο υπερκαταναλωτισμός του, τον οδηγούν στο να απομιζά από την φύση περισσότερα από ότι η ίδια μπορεί να παράξει αλλά και να αναπληρώσει μέσα στον χρόνο. Έχουμε φτάσει τον πλανήτη μας στα όρια του.

   Από έδω και πέρα, η επιστροφή του περιβάλλοντος γύρω μας σε μια προτέρα κατάσταση και η αναπλήρωση όλων αυτών των καταστροφών, φαντάζει και για τους πιο αισιόδοξους κάπως αδύνατο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε κατά την γνώμη μου είναι να προσπαθήσουμε όσο δύναται και όσο μπορεί ο καθένας να καθυστερήσουμε αυτήν την προδιαγραφόμενη ολοκληρωτική οικολογική καταστροφή του πλανήτη και να κάνουμε αυτό τον κόσμο όσο πιο υποφερτό και βιώσιμο για έμας, τα παιδιά μας αλλά και τις επόμενες γενιές που θα ακολουθήσουν.

   Δεν κληρονομήσαμε αυτόν τον πλάνητη, αλλά είμαστε περαστικοί και προσωρινοί ένοικοι σε ένα κόσμο που μπορεί να επιβιώσει και χωρίς εμάς. Ας τον κρατήσουμε για πάντα όμορφο και θαυμαστό.